Thoughts about photography

Կարծես թե գնալով աճում է հետաքրքրությունը սև ու սպիտակ լուսանկարչույան հանդեպ, և գնալով ավելանում է այն լուսնակարիչներ թիվը, ովքեր իրենց ուժերը փորձում են սև ու սպիտակ լուսանկարչության բնագավառում: Թերևս մի հանգամանք կա, որն ինձ հանգիստ չի տալիս: Դրանք այն լուսանկարներն են,

մեկուկես տարվա ընթացքում առնվազն 24 անգամ չվերթել եմ ավստրիական ավիաուղիներով ու ամեն անգամ զարմանում էի ինքնաթիռում տրվող այս խնձորների վրա: Դրանք ոչնչով չեն տարբերվում թղթի տոպրակի վրայի նկարից: Անհնար նմանություն ունեին այս խնձորները իրանց նկարների հետ... ու շատ համով էին :) Իսկ ինչի՞ ա նկարը սենց եսիմինչ գույների... իբր թե փորձել եմ iphone-անկարչության iphoto-ծրագրի cross-processing-ի իմիտացիա անել :)

/Սիրահարների այգի/ Իմ ընկեր Արտակը հետաքրքիր մտքեր է գրել փողոցային լուսանկարչության վերաբերյալ: Եթե Ձեզ հետաքրքրում է այս ժանրը, ապա խորհուրդ եմ տալիս կարդալ այդ հոդվածը :

Լուսանկարների տպագրության մասին մի անգամ արդեն արտահայտվել եմ այստեղ ... բայց թեման դեռ ակտուալ է և չեմ կարող չանդրադառնալ դրան: նկարդ անորակ ա, նկարի կեսը շաղված ա... Ուղերձ տպագրությամբ զբաղվող մեծամիտ մարդկանց: -Այ մեծամիտ  «ամենագետներ», երբ պիտի հասկանաք, որ դուք ամենախելացին չեք, որ դուք ֆոտոշոփի ամենաուժեղ վարպետները չեք, որ դուք դեռ շատ ու շատ բաներ չգիտեք, որ միշտ կարելի ա ինչ-որ նոր բան սովորել: Ե՞րբ այ Levels-ի մասնագետներ :)) Էդ մարդկանց, որ մի բան ել ասում ես, սկսում են առանց լսելու վիճաելը: Ախր ամոթ չի բան սովորելը... ինչի եք էդքան մեծամիտ: Հիմա արդեն ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում եմ.

Վերջերս սկսել եմ հաճախակի մտածել լուսանկարչության թեմայով սեմինարներ կազմակերպելու մասին: Կարծես թե իսկապես դրա պահանջը կա, ու ես էլ իսկապես ասելիք ունեմ այդ բանագավռում: Միանգամից ասեմ, որ ես ինձ Հայաստանի լավագույն լուսանկարիչը չեմ համարում ու շատ հեռու եմ աստղային հիվանդությունից:

Մակոդոնիա .. Եզերո Մլադոստ:

Մակեդոնիա... Եզերո Մլադոստ:

iPhoto.Am -ը վերջերս հարցում անցկացրեց ֆեյսբուքում՝ պարզելու համար թե ի՞նչ ծրագրով են լուսանկարիչները մշակում լուսանկարը: Ինձ համար հատկանշական է այն, որ, ճնշող մեծասնությունը լուսանկարները այնուամենայնիվ մշակում են: Եվ արդեն էական չի թե ինչ ծրագրով:  Այս հարցումից հետո կածում կարելի է մեկնդմիշտ փակված համարել «Photoshop է՞ս արել» հարցը: Արդ խոսքս ուղղում եմ սկսնակներին: Աղանդավություն անելու փոխարեն ավելի լավ է հասկանալ լուսանկարչության խնդիրները և ետմշակմամբ լուսնակարը հասցնել համապատասխան վիճակին:

մի քիչ թեմայից շեղվեմ :)

Այսուհետ ամեն շաբաթ այս բլոգում կներմակացնեմ մի հրաշալի լուսանկարչի (կենդանի կամ մահացած), ում աշխատանքներից անձամբ ես շատ բան եմ սովորել: Այս շաբաթ ներկայացնում եմ առաջին լուսանկարչին և նրա անունն է Բրյուս Պերսի : Ծնվել է 1967թ, շոտլանդիացի է: Այժմ ապրում է էդինբուրգում: Բազմաթիվ անգամներ տպագրվել է հանրահայտ ամսագրերում և գրքերում,  գրել է բազմաթիվ հոդվածներ լուսանկարչության վերաբերյալ, այժմ էլ կազմակերպում է լուսանկարչական դասընթացներ Էդինբուրգում: Ես նրան կանվանեի կոմպոզիցիայի գուռու, զգացմունքային լուսանկարներ ստեղծող հրաշագործ, պարզության ասպետ ու գույնի վարպետ! Նա իր կայքում վարում է բլոգ (անգլերեն լեզվով), որտեղ խոսում է լուսանկաչության մասին: Եթե անգլերեն գիտեք, ապա խորհուրդ եմ տալիս անպայման կարդալ բլոգը. այտեղից շատ օգտակար գիտելիքներ կարելի է քաղել: Նրա անձնական կայքը՝  http://www.brucepercy.co.uk/ Բլոգը՝  http://www.brucepercy.co.uk/blog/ Ինձ առավել շատ դուր են գալիս նրա Իսլանդիայի լուսանկարների շարքը Լուսանկարը՝ Բրյուս Պերսիի: Գող ավազակ դիզայներներին խորհ