Արջերի քարանձավ

Այս կիրակի՝ ապրիլի 11-ին, Վայոց Ձորի մարզում էինք:  Եղեգնաձորից փոքր ինչ հեռու՝ սարերի լանջին, ժայռերի մեջ է գտնվում Արջերի քարանձավը: Քարանձավի մասին լսել ու միայն նկարներն էինք տեսել: Այն, թերևս, ամենամեծերից է Հայաստանում: Երկարությունը կազմում է 3,5 կիլոմետր:

 
+10 նկար քարանձավից

Քարանձավն այդ անունը ստացել է 1980 ական թվականներին այդտեղ գտնված արջի ոսկորների պատճառով: Ասում են, որ արջը մտել էր քարանձավ, մոլորվել ու... դե հասկանալի է :) Խեղճ արջ:

 

Թեպետ քարանձավի բոլոր խորշորը չմտանք, բայց տեսած մեկ մեծ ու երեք-չորս փոքր սրահներն էլ բավականին տպավորիչ էիրն: Ուղեկցողը (բանալիով տղան) ասեց, որ չմոլորվելու համար պետք է քարանձավի քարտեզից օգտվել, իսկ քարտեզը չկար, չունեին...

Եվ այսպես.... մեքենաները մնացին, իսկ մենք գնացինք... Գնացինք սարն ի վեր: Այդպիսի գեղեցկությունը տեսնելու համար պետք էր նաև քայլել, ջանքեր գործադրել: Հաղթահարված ևս մի բարձունք, և ահա քարանձավի մուտքը: Նստեցինք, փոքր ինչ շունչ առանք, հագանք անձրևանոցները, վառեցինք լապտերներն ու սողոսկեցինք քարանձավ: 

 

 

Մեր արջև նախ մեծ սրահներից մեկը բացվեց: Գեղեցիկ էր, ափսոս, որ ամբողջ տեսարանը միանգամից տեսնել հնարավոր չէր: Յուրաքանչյուր ոք տեսնում էր այնքան, որքան իր  լապտերի լույսն էր թույլ տալիս: Կատարյալ մթություն էր, ստալակտիդների ծայրերից ջուր էր կաթում ու միայն այդ կաթկթոցն էր երբեմն խաթարում քարանձավի խորհրդավոր լռությունը: Ըստ մասնագետների, ջրի այդ կաթոցները վկայում են քարանձավի գործող լինելու մասին, իսկ եթե գործում է, նշանակում է դեռ շարունակվում է այդ հրաշքների՝ շթաքարերի ու պտկաքարերի  գոյացումը հանքային աղերից ու նստվածքային ապարներից: 

 

 

Անպայման դեռ կվերադառնանք Արջերի քարանձավ ու կբացահայտենք գետնի տակ թաքնված բոլոր հրաշքները:

Արջերի քարանձավի մասին շատ հետաքրքիր պատմություն է պատմում Սմբատ Դավթյանը իր «Подземный мир Армении» հոդվածում: